Het is dinsdagmorgen 7 November 2023, 08:00 uur. Mijn telefoon gaat. Het is Frans. Frans draait niet om de hete soep heen. ‘Onze André is gisterenavond overleden in het ziekenhuis’.
Het is onwerkelijk en onbeschrijfelijk wat dit nieuws niet alleen met mij maar met ons allemaal doet.
We wisten dat André ziek was. Dat hij ALS had. En dat genezing niet mogelijk was. Maar toch, op deze dinsdagochtend slaat het nieuws in als een bom. Zeker omdat André nog dagelijks op onze club te vinden was. Zeker omdat hij zaterdag nog ‘gewoon’ langs de lijn stond te kijken naar verschillende jeugdelftallen. En zeker omdat hij maandag nog een bezoekje bracht aan de maandagochtendploeg. De klap was gigantisch. Mister Heeswijk is niet meer.
André werd 61 jaar geleden lid van VV Heeswijk. Hij startte zijn trainingen en wedstrijden, zoals velen, bij de jeugd. Het kenmerkende fanatisme zat er toen al in. André doorliep alle jeugdteams en al op 16-jarige leeftijd sloot hij aan de bij de selectie. Vele jaren speelde André als voorstopper in Heeswijk 1. Bij elkaar opgeteld zo’n 15 jaar!
Na een zware achillespees- en enkelblessure werd hij gedwongen te stoppen met voetballen.
André moest dan zelf wel stoppen met voetballen, afscheid nemen van het spelletje en zijn VV Heeswijk, daar was geen denken aan. André stortte zich vol op het vrijwilligerswerk bij onze club.
André begon als jeugdleider en trainer bij onze jeugdteams. Zowat iedereen heeft wel training gehad van André. En ook die training en coaching gebeurde weer op de eerder beschreven ‘fanatieke’ wijze. Spelers moesten fit zijn, dus de conditietrainingen stonden hoog op de agenda. Kon er vanwege het weer geen normale training afgewerkt worden op het voetbalveld dan werd er uitgeweken naar de manege, Bedaf of werd er een rondje kanaal gelopen. Er moest gestreden worden om elke meter en opgeven was geen optie. Hoe ver je ook achterstond. Tijdens de warming up vóór de wedstrijd begon de wedstrijd al volgens André. Wat er de avond ervoor gebeurd was, op stap, daar had André vóór en tijdens de wedstrijd geen boodschap aan. De volledige focus moest op het mooiste spelletje van de wereld. ‘Lunenburg’ kwam daarna wel weer.
In de rust, in de kleedkamer, kon André vaak zijn stempel drukken als het niet helemaal lekker liep. ‘We zijn te lief’ en ‘ge magt um gerust een keer aanpakken’ zijn termen die hij dan gebruikte. En dat werkte. Iedereen liep een metertje meer en tandje harder. André had altijd het beste met iedereen voor. Hij wilde je prikkelen om beter te worden en op die manier het beste in jezelf en in het team naar boven te halen. Naast het fanatieke en harde werken kon hij spelers ook echt beter maken. Hij bracht je altijd bij dat je rustig aan de bal moesten blijven en zo simpel mogelijk moest voetballen om zo de bal in ‘de ploeg’ te houden. Herkenbare coachuitspraken van André waren dan ook: ‘Hup’, ‘Rust’ en ‘Okeeee’.
Het trainersvak lag André zo goed dat hij ook al snel startte met het trainen van seniorenteams. Ongekend hoogtepunt was dat André in de winter van 1992 trainer werd van het 1ste elftal van VV Heeswijk dat toen in de 4eklasse uitkwam. Ook dit deed hij weer op zijn herkenbare fanatieke wijze, waarin hij de volle aandacht en concentratie eiste van spelers en staf. André was 3,5 jaar lang hoofdtrainer van VV Heeswijk. Maar daar bleef het niet bij. André vond het trainersvak zo leuk dat hij hierna nog een uitstapje maakte naar voetbalvereniging Ollandia. Tussen 1998 en 2000 maakte hij ook over het kanaal een onuitwisbare indruk. Anekdotes uit die periode zijn er in overvloed.
Na het Ollandse uitstapje had VV Heeswijk André weer nodig. En als VV Heeswijk André nodig had, dan was hij er! Daar hoefde hij nooit over na te denken! VV Heeswijk was zijn alles. André keerde in 2002 terug naar Heeswijk om er weer trainer te worden van diverse teams. Zowel met seniorenteams als met jeugdteams reed hij door de hele regio om wedstrijden met zijn teams te spelen. Door onder andere zijn enthousiasme en fanatisme begonnen deze wedstrijden al in de auto op weg naar die wedstrijden toe. Dit resulteerde wel eens in bijzondere rijeigenschappen van André en daardoor ook avonturen om nooit te vergeten.
Door zijn onveranderde enthousiasme en fanatisme én voetbalkunde wist André regelmatig kampioenschappen met zijn teams binnen te slepen. Twee springen er in het bijzonder uit. Het kampioenschap met Heeswijk 2 in het seizoen 2004/2005. Een seizoen waarin ook Heeswijk 1 en Heeswijk Dames 1 kampioen werden en er dus een groot feest losbarstte. Een ander hoogtepunt bereikte André met de A1 in het seizoen 2009/2010. Met een mooie lichting spelers promoveerde André naar de 4de Divisie. Een historische gebeurtenis voor onze club.
Zoals eerder benoemd is André naast trainer, altijd en overal inzetbaar geweest voor de club. Had VV Heeswijk ergens een vacature? Dan was André er gelijk om mee te denken en meestal nam hij één van de taken op zich. Er is eigenlijk niks te benoemen dat André niet heeft gedaan voor zijn VV Heeswijk: speler/keeper, trainer, leider, grensrechter, kantinebeheerder, aanjager van de onderhoudsploeg zijn hierin slechts enkele voorbeelden. En wat te denken van zijn hulp bij de organisatie van de Dorpszeskamp HDL, het organiseren van vele winterzaalvoetbaltoernooien in D’n Tol en De Zaert! Met daarbij niet te vergeten het beroemde 21 spel, want er moest wel een centje overblijven voor zijn VV Heeswijk!!
Als een vrijwilliger iets niet wist te liggen, hoe iets werkte, waarom er iets verplaatst of verhangen was, als er iemand op de club aanwezig moest zijn op welk tijdstip dan ook, als er iets georganiseerd moest worden, dan was bij alles altijd het eerste wat iedereen zei: ‘vraag maar ff aan André, die weet dat wel of die kan dat wel doen’. En ja hoor daar was hij dan weer: de onvermoeibare Mister Heeswijk, André!
Toen André stopte met werken gebeurde wat eigenlijk helemaal niet mogelijk was; André ging nóg meer doen voor zijn VV Heeswijk. Hierdoor was Andre dagelijks, in volle tevredenheid, van vroeg tot laat op de club. Zeven dagen per week! Ontelbare uren heeft hij in zijn VV Heeswijk gestoken, altijd belangeloos met veel plezier en met zijn karakteristieke fanatisme.
Voor deze vele, vele vrijwillige inzet werd André benoemd tot erelid van VV Heeswijk, kreeg hij in 2001 de Pluim van Club uitgereikt en werd hij meer dan terecht geridderd in de orde van Oranje Nassau. Hierdoor kreeg hij naast meerdere bijnamen die hij al had op de club ook de naam ‘Sir Andre’.
Dat André iemand is met de mentaliteit ‘geef nooit op’ bleek de afgelopen jaren. Tot zijn grote verdriet liet zijn lichaam hem steeds vaker in de steek. Na de diagnose prostaatkanker enkele jaren geleden was hij vastbesloten om hiervan te genezen. Na een operatie pikte hij de draad weer op, maar zijn lichaam wilde niet meer zoals voorheen. Steeds meer merkte André dat het lastiger werd om zijn ding te doen op de club. De kracht vloeide weg, de conditie werd minder. Na vele onderzoeken kwam daar, bijna één jaar geleden, de verschrikkelijke diagnose ALS uit. Een onomkeerbare spierziekte waarbij de levensduur moeilijk te voorspellen is. André was ondanks dit verschrikkelijke nieuws vastbesloten! ‘Het is zoals het is, we gaan er nog iets van maken en gaan gewoon door’ waren zijn woorden. Tot letterlijk zijn laatste dag was hij nog bijna dagelijks bij zijn VV Heeswijk te vinden. In het begin van zijn ziektebeeld zette André zijn vrijwillige taken ‘gewoon’ voort, later werd hij vraagbaak en mentor voor vele andere vrijwilligers. En uiteraard was André als supporter van de gehele club het hele weekend op de club. Hij moedigde alle teams, van jeugd tot senioren, aan en maakte met iedereen een praatje onder het genot van een bakje koffie.
Dat VV Heeswijk André aan het hart ging en hij nog iets moois wilde doen voor zijn club bleek uit een fantastische gift die André deed. Mede dankzij deze gulle gift is het mogelijk geweest om onze prachtige nieuwe leidersjassen aan te schaffen voor onze vrijwilligers!
Wat zijn we blij en trots dat we voor André nog iets terug hebben kunnen doen door hem een prachtig bord langs het hoofdveld te overhandigen, zodat hij altijd zichtbaar aanwezig blijft langs het veld. En wat zijn we trots dat we André een erewedstrijd hebben kunnen geven tussen zijn twee grote liefdes; VV Heeswijk en Feyenoord. Wat was hij trots en wat genoot hij zichtbaar van deze wedstrijd en de gezelligheid in de kantine na afloop.
We hadden nog één verrassing voor André. Helaas kan hij dit zelf niet meer meemaken. VV Heeswijk gaat de kantine vernoemen naar André. De plek waar hij zo vaak en zo graag kwam. Zijn tweede huis.
Lieve André, wat was je voor mij persoonlijk maar ook voor vele andere een geweldige inspiratiebron om vrijwilliger te zijn en wellicht nog te gaan worden bij ons mooie VV Heeswijk. Onvoorwaardelijke liefde voor de club is wat jij had tot het bittere einde!
Het is niet te beschrijven hoeveel we je gaan missen, maar vergeten zullen we je nooit.
Dré, Sir André, Mister Heeswijk, André, bedankt.
Maarten Lucius
Voorzitter VV Heeswijk